Het is nu
maandagochtend, tien uur locale tijd. Mijn eerste grote kop koffie heb ik er
alweer op zitten voor deze week. Die is binnen!
De boel gaat hier
zijn gangetje, voor zover dat hier kan dan. Ergens in dat gangetje is er dan
wel weer een aardbeving te bekennen. Maar niet zo’n heftige als drie weken
terug.
Ik probeer hier
een beetje te beginnen met het afronden van het onderzoek. Dat betekent ook dat
ik dus maar eens moet beslissen wat ik nu precies aan het onderzoeken ben hier.
Ik denk toch dat ik het houdt op staatsdiscriminatie en reactie van de Moslim
bevolking.
Gisteren via via
met een Indiase Moslim jongen in mijn onderzoeksgebied in contact gekomen die
me met mijn onderzoek misschien weer wat verder kan helpen. Hij is wel
interessant vooral om zijn gezinssituatie. Zijn vader is een Moslim en zijn
moeder hindu. Dat is tamelijk uniek hier. Gevaarlijk ook trouwens, want ‘mixed-marriages’
vormen een favoriet doelwit voor sommige groepen in de maatschappij.
Wat ik wel
vermakelijk vond is dat deze jongen een enorme metal-fan is. Metal bestaat
namelijk helemaal niet in India. Zijn kamer stond vol met gitaren, versterkers
en een drumstel. Aan de muren posters van Metalicca e.d. Ook Burzum vond hij
erg goed, trouwens. Vol trots liet hij me een aantal videos van verscheidene
bands uit scandinavie zien, die hij van het internet had gedownload. Boel
gebrul en harde gitaren, dat kan ik natuurlijk ook wel waarderen.
Kijk, dat vind ik
nou leuk. Niet dan? Zo’n jonge Indiase Moslim die langharige verpiercingde
satanistische vikingen uit de immer bevroren hoogvlakten van Europa adoreert? Hoe
bestaat het...
Apart is dan wel
weer hoeveel jongens van deze leeftijd (rond de 18) van politiek weten.
Verbazend veel. Opmerkelijk veel bijna. Maargoed, dat zal wel te verklaren zijn
door het feit dat politiek een veel grotere rol in hun dagelijks leven speelt.
Ik ben nu het
boek Maximum Ciy aan het lezen. Dat
gaat over het leven in Bombay, en focust met name op de interactie tussen boven
en onderwereld. Eigenlijk het soort onderzoek dat ik hier zou willen doen. Werkelijk
een aanrader om te lezen! Er staan erg rake beweringen in over het leven in
India steden.
Zo las ik bijvoorbeeld dat “In
Ik naar de
mechanic (een andere weer, in het totaal ken ik er nu vier) en scooter achter
gelaten om later die dag op te halen. Niks gebeurt aan het eind van de dag natuurlijk.
Alle scooter-reparateurs in Ahmedabad hadden gek genoeg deze dag uitgekozen om
te gaan staken.... Vandaag maar weer proberen.
Verder zijn er
weer eens wat Fransen gearriveerd. Een architect en een fotograaf. Die
architect, Pierre, was hier al eens eerder. Hij is degene die hier in twee jaar
het hele erfgoedcentrum Ahmedabad heeft opgezet. Het is een heel erg Franse man,
een tikje arrogant. Dat vind ik natuurlijk hartstikke leuk, want voelt altijd
goed om je vooroordelen bevestigt te zien.
Het is
fascinerend om hem hier bezig te zien. Onderzoek doen mag dan lastig zijn hier,
maar het restaureren van huizen is natuurlijk weer een stuk lastiger. De Indiers
willen namelijk niet zo luisteren en doen alles op hun eigen manier. De manier
hoe Pierre omgaat met Indiers is werkelijk ongelovelijk. Hij kan werkelijk
overal om lachen en neemt niets te serieus. Tegelijkertijd boekt hij wel
resultaat.
Ook was ik naar
een bijeenkomst van boomhippies, euh.. links progressief Ahmedabad. Nou
ja, eigenlijk was het een avondje documentaires kijken, maar de techniek begaf
het natuurlijk na 10 minuten. Toen werd het een avondje rethorisch free-stylen
op correcte linkse thema’s. Everybody
join hands please....Bah!
Zo ging het
bijvoorbeeld over de verdervelijkheid van het castesysteem. Een vrouw vertelde
vol trots hoe ze haar buren de deur had gewezen toen die kwamen klagen dat haar
dienstmeid niet van de juiste caste was. Daar hadden de buren niets mee maken
vond zij. Moraal: Het is goed om een dienstmeid te huren, want dan heeft weer
iemand een baan. Het is niet goed om daarbij rekening te houden met casten.
Ik vind het een
beetje misselijk, hoe die mensen zichzelf op de borst kloppen voor het geven
van een hongerloontje aan iemand zodat die de vervelende klusjes in het
huishouden komt doen. Dan is er toch weer een baan? Dat hebben we dan toch mooi
geregeld? Ja, dat wel. Ach het zal wel aan mij liggen...