Daar lag ik dan, druipend van de pindaolie, onder een levensgrote kaasstolp waar alleen mijn hoofd uitstak. De bevoorrechte positie van mijn hoofd kwam mijn gezichtsvermogen evenwel niet tengoede, deels door de enorme wuften stoom die langs mijn hals vanonder de stolp vandaan fuimden, maar vooral doordat mijn ogen waren bedekt met een dikke laag natte watten.

Deze opmerkelijke behandeling vormt de traditionele afsluiting van een aryuvedische massage, die ik mijzelf voor kerst cadeau had gedaan. ARyuvedische massages worden gegeven in kleine kliniekjes die gerund worden door rondbuikige, bebrilde indiase dokteren met een graad in aryuvedische wetenschappen. Voor zover ik er inzicht in heb na het bezoek van een aantal van dit soort ondernemingen, bestaat dat 'runnen' vooral uit op hun lauweren rusten en het personeel aansturen. Daadwerkelijk aan de massagetafel verschijnen is er vermoedelijk niet meer bij. Bij zo'n massage moet je op een tafel met hoge houten randen gaan liggen, en dan smeert de masseur je in met een halve liter olie. Ik overdrijf niet; toen ik binnenkwam zag ik dat een pan olie voor mijn behandeling op het vuur staan. De houten randen op de tafel dienen ertoe om de olie binnenboord te houden.

Het stoombad in de kaasstolp, waar ik hierboven over schreef, fungeert als een natuurlijke douche, waarin je jezelf dient schoon te zweten. Dat helpt natuurlijk maar half, dus plakkend van de resten olie hees ik mij aan het eind van de behandeling in in mijn kleren om huiswaarts te keren.

Op de terugweg kwam ik om de hoek van mijn flat langs een ceremonie die al twee dagen bezig was, dus besloot ik na een schrobbeurt onder de douche maar eens een kijkje nemen. Muziek, eten, groteske beelden van goden; alles was aanwezig voor een geslaagd feestje. Vooral de beeldengroep trok mijn aandacht, omdat die verbeeldde hoe een van de goden de buik van een andere god openreet met de klaarblijkelijke intentie om hem vandaaruit op te eten.

Ik maakte kennis met de Pandit, die eerder de ceremonie had geleid. Ik vroeg hem naar de beeldengroep en hij legde uit dat een voorstelling was van hoe Shiva een demon bestrafte. Er volgde een ingewikkeld en onreproduceerbaar verhaal over de toedracht. Wat me wel nog bijstaat is dat de Demon van een god gedaan had gekregen dat hij overdag noch snachts, en binnen noch buiten gedood kon worden. De snode Shiva doodde hem 's avonds op de drempel van zijn woning.

Ik kreeg een zoet deegballetje in de hand gedrukt en werd voorgesteld aan een heleboel buurtkinderen. Na uitvoerig handjeschudden kreeg ik spontaan een 3 minuten durende toespraak van een 12 jarig meisje over het mileuproject op school. Ze legde uit dat de mensen op het platteland niet begrijpen wat 'global warming' is en dat daar de kern van het probleem zit. (Hoe dan? vraag ik me af. Mensen op het platteland hier zijn vaak zo arm, zelfs als ze zouden willen bijdragen aan het broeikaseffect, dan zou ik niet weten hoe ze dat zouden bekostigen) Ze kregen op school veel les over mileuproblematiek van een lokale professor, die gul zijn eigen aquaria openstelt ten gunste van de jeugd. Saillant detail is dat deze professor de jeugd ook onderricht over het leven van zeemeerminnen, waar hij zelf onderzoek naar doet. Enige tijd terug vond hij in de zee een zwartig gedrocht met drie ogen, wisten de kinderen me te vertellen. Vermoedelijk een zeemeerman dacht de professor. Goed om te zien dat zo'n man hart voor zijn vak heeft en zijn leerlingen kan interesseren, al is het maar in zeevolk.